Met een perfect uitgemeten 3 dagen aan voorbereidingstijd begonnen we op dinsdagavond met de bouw van onze zeepkist. Onder leiding van onze hoofdmonteur Durk, werd in rap tempo een waar racemonster gefabriceerd. Met een stuur-as bij elkaar gehouden door de restanten van ons lustrumgadget, een gigantische achtervleugel met onze trotste hoofdsponsor en een gezonde dosis wd-40 op alle stukken langs elkaar schurend staal, werd onze bolide vrijdag op de top van de heuvel gezet. Ondanks een stevige crash in onze kwalificatieronde, wist Durk een snel genoege tijd neer te zetten om door te gaan naar de finale. Er werd nog een trainingsronde gedaan waarin een schrikbarend groot deel van de route op twee wielen werd afgelegd, en zo was het tijd voor de grote finale. Met een gigantische duw, werd Durk richting de eerste hooibalen gelanceerd. Leunend door de bocht, twee wieltjes van de grond en op naar de eerste schans. Hij had er net zo goed niet kunnen staan want vliegen deed hij toch al, en met vier wielen van de grond werd ook de laatste schans getrotseerd. 17 seconden! Een tijd waar niemand meer aan wist te komen. Ons werk zat er weer op en de prijs ging mee naar huis.
