Op 14 maart 2025 (Pi-dag) begaven we ons naar het verre westen voor het jaarlijkse Weekend Weg Met Pineut. Nadat een lokaal wokrestaurant de fout had gemaakt bier inclusief te maken, waren we al goed in de olie toen we ’s avonds laat in het huisje aankwamen. Na een dappere poging van Sjoerd om een gestructureerde activiteit in te zetten, was er uiteindelijk toch geen ontkomen aan een avond ouderwetse escalatie. Nerfkanonnen bleken ook eieren te kunnen schieten, Willy werd geen vrienden met een rol ducttape en slagroom en gestolen schoenen bleken niet samen te gaan.

De volgende dag was er weinig tijd om brak te zijn. Na een paar korte uurtjes slaap was het namelijk tijd voor een militaire bootcamp. Zoals te verwachten was dit een ware marteling voor onze brakke, ellendige lichamen, waar het dan ook maar niet al te veel over zullen hebben. Die avond zag het programma er gelukkig mooier uit, toen er na een luxe barbecue aan de door Koen en Japser georganiseerde cantus werd begonnen. IO’ers werden aangepakt, Sjoerd kreeg weer een complete lichting en Thoms snor werd zilver gespoten. Dit laatste heeft overigens niet lang geduurd, want gelijk na de cantus is het na een lange worsteling gelukt dat lelijke ding eindelijk van zijn gezicht te scheren. Hierna mocht een stevig potje Schumacheren natuurlijk niet ontbreken en de late uurtjes waren al snel weer gevonden.

Na op de zondagmorgen de Pineut schoonmaakploeg aan het werk te hebben gezet om het huisje weer enigszins leefbaar te krijgen, werd er traditioneel koers gezet richting een zwembad om even heerlijk uit te brakken in het bubbelbad. Vanuit het zwembad trokken we vervolgens weer terug naar huis en zat WWMP 2025 er op.

Categories: Verhalen