Op 22 april 2025 trok Pineut met de trein richting het westen. Wat we daar gingen doen was echter voor vrijwel iedereen een mysterie. Na een flinke speurtocht door de straten van Utrecht, vonden we in een grot ergens onder een restaurant opeens een hele groep dames die op ons stonden te wachten. We waren namelijk uitgenodigd om een avond op stap te gaan met de dames van La Flamant Rose. Na wat introducties en een goed aantal biertjes, werd een heus wie is de mol spel ingezet. Al snel bleek echter dat, met de snelheid waarmee de wijn en het bier geschonken werd, eigenlijk iedereen de mol was. Het mocht de pret niet drukken, en het is een schitterende avond geworden. De mannen die de volgende dag de ochtendtrein terug namen waren er in ieder geval beter aan toe dan Kevin, die van de laatste trein terug naar Enschede niks meer heeft meegemaakt.
Op 14 maart 2025 (Pi-dag) begaven we ons naar het verre westen voor het jaarlijkse Weekend Weg Met Pineut. Nadat een lokaal wokrestaurant de fout had gemaakt bier inclusief te maken, waren we al goed in de olie toen we ’s avonds laat in het huisje aankwamen. Na een dappere poging van Sjoerd om een gestructureerde activiteit in te zetten, was er uiteindelijk toch geen ontkomen aan een avond ouderwetse escalatie. Nerfkanonnen bleken ook eieren te kunnen schieten, Willy werd geen vrienden met een rol ducttape en slagroom en gestolen schoenen bleken niet samen te gaan.
De volgende dag was er weinig tijd om brak te zijn. Na een paar korte uurtjes slaap was het namelijk tijd voor een militaire bootcamp. Zoals te verwachten was dit een ware marteling voor onze brakke, ellendige lichamen, waar het dan ook maar niet al te veel over zullen hebben. Die avond zag het programma er gelukkig mooier uit, toen er na een luxe barbecue aan de door Koen en Japser georganiseerde cantus werd begonnen. IO’ers werden aangepakt, Sjoerd kreeg weer een complete lichting en Thoms snor werd zilver gespoten. Dit laatste heeft overigens niet lang geduurd, want gelijk na de cantus is het na een lange worsteling gelukt dat lelijke ding eindelijk van zijn gezicht te scheren. Hierna mocht een stevig potje Schumacheren natuurlijk niet ontbreken en de late uurtjes waren al snel weer gevonden.
Na op de zondagmorgen de Pineut schoonmaakploeg aan het werk te hebben gezet om het huisje weer enigszins leefbaar te krijgen, werd er traditioneel koers gezet richting een zwembad om even heerlijk uit te brakken in het bubbelbad. Vanuit het zwembad trokken we vervolgens weer terug naar huis en zat WWMP 2025 er op.
Op 10 januari 2025 was het weer tijd voor ons jaarlijkse nieuwjaarsdiner. Het moment van het jaar dat Pineut zich onherkenbaar, in pak en das, naar de stad begeeft. Na eerst een klein drankje te hebben gedaan in de Pimpelaar, begaf Pineut zich met alle vriendinnen, klemdates en blind-dates richting het Restaurant. Alhier mocht de wijn rijkelijk vloeien, alsook de klachten richting het bestuur over de schrale locatie (lees: een all you can eat sushi tent). Gelukkig mocht dit de pret niet drukken en werd er hard gewerkt om de blind dates een succes te maken, de hele sushi kaart uit te spelen, en zoveel mogelijk flessen wijn mee te smokkelen naar de stad. Niet iedereen zal zich het einde van de avond kunnen herinneren, maar het was weer een groot succes.
Met een perfect uitgemeten 3 dagen aan voorbereidingstijd begonnen we op dinsdagavond met de bouw van onze zeepkist. Onder leiding van onze hoofdmonteur Durk, werd in rap tempo een waar racemonster gefabriceerd. Met een stuur-as bij elkaar gehouden door de restanten van ons lustrumgadget, een gigantische achtervleugel met onze trotste hoofdsponsor en een gezonde dosis wd-40 op alle stukken langs elkaar schurend staal, werd onze bolide vrijdag op de top van de heuvel gezet. Ondanks een stevige crash in onze kwalificatieronde, wist Durk een snel genoege tijd neer te zetten om door te gaan naar de finale. Er werd nog een trainingsronde gedaan waarin een schrikbarend groot deel van de route op twee wielen werd afgelegd, en zo was het tijd voor de grote finale. Met een gigantische duw, werd Durk richting de eerste hooibalen gelanceerd. Leunend door de bocht, twee wieltjes van de grond en op naar de eerste schans. Hij had er net zo goed niet kunnen staan want vliegen deed hij toch al, en met vier wielen van de grond werd ook de laatste schans getrotseerd. 17 seconden! Een tijd waar niemand meer aan wist te komen. Ons werk zat er weer op en de prijs ging mee naar huis.
Na een volledige zomervakantie zonder blauw-gele tinten te overleven was het weer tijd voor de Enschede introductieweek. Voordat we weer de collegezalen in moeten en uren achter het bureau moeten zitten, kunnen we nog 9 dagen volop genieten om het nieuwe studiejaar goed in te luiden. Wij, Pineuters stonden samen met de dames van Aditi weer paraat om er weer een legendarische week van te maken voor de kiddos. Na een korte kennismakingsronde werd op dag 1 de stad alweer onveilig gemaakt, wat resulteerde in de volgende dag een stroeve ochtend, dit was dan ook wel de voorbode voor de rest van de week. Echter, mocht dit het ondernemend vermogen voor de week niet drukken. Alle klassieke Kick In activiteiten, zoals de bestorming van de Bastille, de cantus en de sportdag met de pool/foam party werden weer meegepakt. Om er een nog een (on)vergetelijke week van te maken werd de Kick In zoals altijd ook opgevuld met ons eigen georganiseerde feest: PDW, samen met Dispuit en Wazig. Daarbij het main event: de bierestafettes, waar zowel Pineut als het kiddoteam de andere disputen hadden afgetroefd. Uiteindelijk werd deze prachtige week afgesloten op het oude marktconcert waar we dit jaar konden genieten van de huppeltjes van Roxy Dekker, de deuntjes van Turfy Gang en het spektakel van The Dirty Daddies. Al met al weer een gouden week en een goede toonzetter voor weer een mooi studiejaar.
Oktober is weer aanstaande en de lust naar een nieuwe editie van de bierestafette begint weer te groeien in het Enschedese studentenleven. Voor zo’n groots evenement in Enschede zijn de voorbereidingen natuurlijk uiterst belangrijk. En nadat er in het voorgaande jaar 2 vrouwen van het podium waren gevallen is het dan ook belangrijk om een veilige opstelling te maken. Uiteindelijk stond het podium, de banner hing boven het terras en de halve liter competitie had zijn plekje gekregen. Het was weer als vanouds. Patrick had de tap weer goed koud staan dus al gauw gleden alle vingertjes in de ijskoude biertjes. Er werden halve liters achterover gelegd om toch eventjes op het scorebord te mogen staan voor het eerste uurtje van de avond, waarna de ervaren rotten dwars over deze tijden heen walsten met hun wijd opengesperde slokdarmen. Al gauw stond de hele Pimpelaar weer stampensvol en gutste het bier en zweet over de ijverige lijven van de deelnemers, juryleden, toeschouwers en andere aanwezigen. Al met al was ‘t weer een onvergetelijke avond, die uiteindelijk toch wel vergeten is door menig Pineuter. Uiteindelijk mochten Faalaap en Nefertiti zich met bizarre tijden bekronen tot winnaars van deze editie, maar wij zeggen altijd maar zo: winnen is belangrijker dan meedoen.
Het is weer zomer, en dat betekent dat het lang verwachte Aditi + Sine Fortuna dodgeball toernooi eindelijk daar is. En wat belooft het een heerlijke dag te worden; het zonnetje schijnt, het bier is goed koud, en we mogen ons weer flink gaan uitleven in de dodgeball kooien. Na een goede warming-up van een paar biertjes mochten de eerste mannen zich bewijzen in de kooi. Intussen is er nog een competitie van start gegaan, een die bij iedere Pineuter nog hoger in het vaandel staat, namelijk: ‘De Biercompetitie’. In deze wedstrijd gaat het er om wie als dispuut zijnde de meeste meters bier naar binnen werkt. Deze twee competities werken als uiterste van elkaar, wil je optimaal presteren tijdens het dodgeballen, dan kun je beter het biertje laten staan. En andersom, hoe vaker je moet dodgeballen, des te minder tijd er beschikbaar is om jezelf vol te gooien met bier. Desondanks proberen we elk jaar zo ver mogelijk te komen in beide competities, een terugkerend fenomeen is echter wel dat we vaak (expres of niet) vroeg zijn uitgeschakeld bij het dodgeballen om daarna als een speer te gaan tijdens de bier competitie. Of de warming-up biertjes voor elke wedstrijd misschien invloed hebben gehad op de sportieve prestaties vraag je je af? Daar zullen we nooit achter komen. Voor de Bier competitie hielp het in ieder geval wel, en aan het eind van de dag hebben we dan ook de eerste prijs weten te veroveren. En wat was dan deze prijs? Een bier voucher voor in de friends.
Na de weken lange
opgebouwde hype via promotie op de Insta van verschillende Pineuters was het
eindelijk tijd voor de onofficiële diesfeest van Pineut: de Bierestafette. Door
een wat ongelukkig gebruik van de online inschrijflijst konden we bijna op tijd
beginnen met 27 van de 20 ingeschreven teams.
Eerst waren er de
getimede rondes. Hier werden tijden neergezet van net boven de 20 sec tot en
met ver in de 40 secondes, allemaal onder de toezicht van een voordrinkende
Pineuter. Maar na zo ongeveer 50 bierestafettes te hebben gezien begon het toch
wat te kriebelen bij Pineut. Dus na zonder veel aarzeling stond een kleine tien
minuten later het A-team van Pineut achter 8 biertjes, klaar om te kijken of
Pineut nog wat waard was. Gelukkig waren we dat zeker, want deze 4 mannen
zetten toen de eerste tijd neer onder de 20 secondes. Hulde!
Nadat de vrouwen
hun finale al hadden opgedronken, kwamen de mannen van de finale ineens met de
staart tussen de benen bij scheidrechters. Ze vonden de hoeveelheid bier die er
in de finale moest worden gedronken wel heel onschappelijk. Beide teams
weigerde de heen-terug-heen met laarsjes op de wissel te ondergaan.
Uiteindelijk is gekozen voor een finale zonder kotsen, maar dat betekende wel
dat de vrouwen teams een zwaardere finale hebben gedronken dan de mannen. Toch
wel feministisch gedaan van ons.
Met rond de 200 man in de Pimp was het een erg
geslaagd bierfestijn en als je nog eens afvraagt wat er wordt gemist tijdens de
corona, zijn de foto’s van vorig jaar een pijnlijke goede herinnering.
Hopelijk duurt
het niet al te lang voordat we de volgende editie van dit geweldige spektakel
nog eens mogen neerzetten, maar het was in ieder geval een goede editie die we
mogen blijven herinneren.
