Op 22 april 2025 trok Pineut met de trein richting het westen. Wat we daar gingen doen was echter voor vrijwel iedereen een mysterie. Na een flinke speurtocht door de straten van Utrecht, vonden we in een grot ergens onder een restaurant opeens een hele groep dames die op ons stonden te wachten. We waren namelijk uitgenodigd om een avond op stap te gaan met de dames van La Flamant Rose. Na wat introducties en een goed aantal biertjes, werd een heus wie is de mol spel ingezet. Al snel bleek echter dat, met de snelheid waarmee de wijn en het bier geschonken werd, eigenlijk iedereen de mol was. Het mocht de pret niet drukken, en het is een schitterende avond geworden. De mannen die de volgende dag de ochtendtrein terug namen waren er in ieder geval beter aan toe dan Kevin, die van de laatste trein terug naar Enschede niks meer heeft meegemaakt.
Op 14 maart 2025 (Pi-dag) begaven we ons naar het verre westen voor het jaarlijkse Weekend Weg Met Pineut. Nadat een lokaal wokrestaurant de fout had gemaakt bier inclusief te maken, waren we al goed in de olie toen we ’s avonds laat in het huisje aankwamen. Na een dappere poging van Sjoerd om een gestructureerde activiteit in te zetten, was er uiteindelijk toch geen ontkomen aan een avond ouderwetse escalatie. Nerfkanonnen bleken ook eieren te kunnen schieten, Willy werd geen vrienden met een rol ducttape en slagroom en gestolen schoenen bleken niet samen te gaan.
De volgende dag was er weinig tijd om brak te zijn. Na een paar korte uurtjes slaap was het namelijk tijd voor een militaire bootcamp. Zoals te verwachten was dit een ware marteling voor onze brakke, ellendige lichamen, waar het dan ook maar niet al te veel over zullen hebben. Die avond zag het programma er gelukkig mooier uit, toen er na een luxe barbecue aan de door Koen en Japser georganiseerde cantus werd begonnen. IO’ers werden aangepakt, Sjoerd kreeg weer een complete lichting en Thoms snor werd zilver gespoten. Dit laatste heeft overigens niet lang geduurd, want gelijk na de cantus is het na een lange worsteling gelukt dat lelijke ding eindelijk van zijn gezicht te scheren. Hierna mocht een stevig potje Schumacheren natuurlijk niet ontbreken en de late uurtjes waren al snel weer gevonden.
Na op de zondagmorgen de Pineut schoonmaakploeg aan het werk te hebben gezet om het huisje weer enigszins leefbaar te krijgen, werd er traditioneel koers gezet richting een zwembad om even heerlijk uit te brakken in het bubbelbad. Vanuit het zwembad trokken we vervolgens weer terug naar huis en zat WWMP 2025 er op.
Op 10 januari 2025 was het weer tijd voor ons jaarlijkse nieuwjaarsdiner. Het moment van het jaar dat Pineut zich onherkenbaar, in pak en das, naar de stad begeeft. Na eerst een klein drankje te hebben gedaan in de Pimpelaar, begaf Pineut zich met alle vriendinnen, klemdates en blind-dates richting het Restaurant. Alhier mocht de wijn rijkelijk vloeien, alsook de klachten richting het bestuur over de schrale locatie (lees: een all you can eat sushi tent). Gelukkig mocht dit de pret niet drukken en werd er hard gewerkt om de blind dates een succes te maken, de hele sushi kaart uit te spelen, en zoveel mogelijk flessen wijn mee te smokkelen naar de stad. Niet iedereen zal zich het einde van de avond kunnen herinneren, maar het was weer een groot succes.
